Contactallergie

Contactallergie bij honden, ook bekend als contactdermatitis, is een overgevoeligheidsreactie van de huid op stoffen waarmee de hond direct in contact komt. Dit type allergie komt minder vaak voor dan andere vormen van allergieën, zoals vlooienallergie of voedselallergie, maar kan nog steeds aanzienlijke ongemakken veroorzaken. Contactdermatitis kan worden onderverdeeld in twee typen: irritatie contactdermatitis, die wordt veroorzaakt door een chemische irritatie van de huid, en allergische contactdermatitis, waarbij het immuunsysteem een overreactie vertoont. Er zijn echter zeer weinig gevallen beschreven van contactdermatitis bij honden. Een mogelijke verklaring waarom allergische contactdermatitis bij honden veel minder vaak voorkomt dan bij mensen, is de bescherming die de huid krijgt door de vacht.

Contactallergieën ontstaan wanneer de hond in aanraking komt met allergenen die zich op oppervlakken bevinden. Enkele veelvoorkomende allergenen zijn:

• Schoonmaakmiddelen: Reinigingsmiddelen die op vloeren, meubels of tapijten worden gebruikt.
• Waspoeder of wasverzachter: Stoffen die gebruikt worden om hondenbedden, dekens of kussens schoon te maken.
• Planten en gras: Bepaalde planten of gras kunnen bij sommige honden huidreacties veroorzaken. De oleander, paardenbloem en de maagdenpalm zijn hier voorbeelden van.
• Vlooien- of tekenmiddelen: Middelen zoals vlooienbanden, sprays, pipetten of shampoos kunnen allergische reacties uitlokken
• Kunststoffen en metalen: Honden kunnen ook reageren op voer- of waterbakken van bepaalde materialen, zoals plastic of metaal.
• Huidverzorgingsproducten: Shampoo of andere verzorgingsproducten kunnen in sommige gevallen contactallergieën veroorzaken.
• Medicatie: Bepaalde topische zalven, zoals oorzalf, kunnen ook tot een allergische reactie leiden.

De symptomen van contactallergie verschijnen vaak op de minder behaarde delen van het lichaam, die het meest in contact komen met de allergene stoffen. Veelvoorkomende plekken zijn de buik, liezen, onderkant van de poten, oksels, kin en lippen. Symptomen kunnen zijn:

• Roodheid en ontsteking: Lokale roodheid en ontsteking op de contactplaatsen.
• Jeuk: De hond kan intens jeuken, likken of bijten op de getroffen plekken.
• Bultjes of blaren: Kleine bultjes, puistjes of blaren kunnen zich vormen op de huid.
• Schilfering: De huid kan droog en schilferig worden.
• Haaruitval: Door het veelvuldige krabben of likken kunnen er kale plekken ontstaan.

Het vaststellen van een contactallergie kan lastig zijn, omdat de symptomen lijken op die van andere allergieën of huidproblemen. De diagnose wordt vaak gesteld door andere oorzaken, zoals vlooien, voedselallergieën of schimmelinfecties, uit te sluiten.

Een andere optie is een huidtest , waarbij kleine hoeveelheden van vermoedelijke allergenen op de huid worden aangebracht om te zien of er een reactie optreedt. Dit is iets wat jammer genoeg ook bezwaren blijkt te hebben en dus niet vaak wordt uitgevoerd.

• Vermijden van de oorzaak: Zodra het allergeen is geïdentificeerd, is de beste oplossing om contact met de betreffende stof te vermijden. Dit kan betekenen dat er andere schoonmaakmiddelen, wasmiddelen of materialen worden gebruikt, of dat bepaalde objecten, zoals vloerkleden, worden verwijderd.
  
  
• Integrale aanpak. Een integrale aanpak kan met behulp van natuurlijke middelen zoals kruiden, voedingssupplementen en specifieke dieetkeuzes de productie van histamine verminderen en ontstekingen remmen. De aanpak en middelen worden aangepast aan de individuele hond en zijn klachtenpatroon, waardoor maatwerk mogelijk is. Hierdoor kan de behoefte aan medicatie in veel gevallen afnemen of zelfs volledig verdwijnen. Voor integrale begeleiding zie ‘behandeling’
  
  
• Medicijnbehandeling: Als de allergische reactie ernstig is, kan de dierenarts medicatie voorschrijven om de symptomen te verlichten, zoals:
• Bij contactallergie zorgen medicijnen alleen voor symptoomonderdrukking en pakken ze de oorzaak van de allergie niet aan. Hoewel medicatie zoals prednison tijdelijk verlichting kan bieden, blijven de onderliggende triggers van de allergische reactie onopgelost. Hierdoor blijven de klachten vaak terugkomen zodra de medicatie wordt gestopt. Een integrale aanpak gericht op het identificeren en vermijden van allergenen is nodig om de oorzaak effectief aan te pakken.
• Corticosteroïden (Prednison): Om de ontsteking en jeuk snel te verminderen. Prednison kan effectief zijn bij het verlichten van atopieklachten bij honden, maar het heeft ook nadelen. Langdurig gebruik kan leiden tot bijwerkingen zoals gewichtstoename, verhoogde dorst en eetlust, een verminderde afweer tegen infecties, en schade aan lever en nieren. Ernstige gezondheidsproblemen zoals suikerziekte, kale of slechte vacht, hangbuik, spierzwakte, en het uitblijven van loopsheid kunnen eveneens optreden. Bovendien, als prednison gelijktijdig met een enting wordt toegediend, kan de vaccinatie minder effectief zijn vanwege de verminderde afweer.
• Antihistaminica: Voor mildere gevallen om jeuk en allergische reacties te verminderen.
• Topische crèmes of zalven: Om ontstekingen en huidirritaties lokaal te behandelen.
• Antibiotica of schimmelwerende middelen: Indien er secundaire infecties ontstaan door krabben of likken. Antibiotica kunnen een nadelig effect hebben op de darmgezondheid, wat een probleem kan zijn, vooral omdat veel honden met een allergie al een verminderde darmgezondheid hebben.
  
  
• Huidbescherming en herstel: Het gebruik van hypoallergene shampoos of moisturizers kan helpen de huid te kalmeren en te herstellen. In ernstige gevallen kunnen barrière beschermende crèmes worden voorgeschreven.

Preventie van contactallergie omvat het vermijden van bekende allergenen en het gebruik van hypoallergene producten voor de hond. Bij het gebruik van nieuwe producten of materialen is het verstandig om eerst een klein deel van de huid bloot te stellen om te controleren op reacties.

Hoewel contactallergie meestal goed te beheersen is door de bron te identificeren en te vermijden, kan het een uitdaging zijn om de specifieke trigger te vinden. Een nauwkeurige diagnose en geduld bij het uittesten van verschillende materialen en stoffen zijn belangrijk voor een succesvolle behandeling.